Emma poruszyła się w swoim przenośnym łóżeczku i Kate zniżyła głos do szeptu: – Nie, nie przejmuję. Raczej zastanawiam... Przysunął się nieco bliżej. – A gdybym zaczął, jak... jak byś zareagowała? Kate spojrzała mu w oczy. – Sama nie wiem. – Zasłoniła na moment twarz dłonią. – Luke... – Tak? – Pamiętasz tę noc w Tulane? Wtedy, kiedy... się kochaliśmy? – Mhm. – To nie była żadna gra. Wcale tego nie zaplanowałam. – Położyła palec na jego wargach. – Naprawdę. Uwierz mi. Złapał ją za dłoń i lekko ją ścisnął. – Wiem. Byłem wtedy bardzo nieszczęśliwy. I rozczarowany. – Bardzo mi przykro. – To już przeszłość. – Na pewno? – Znowu spojrzała mu w oczy. – Często potem pozostaje uraz na całe życie. – Na długo, ale nie na zawsze – rzekł jakby do siebie i puścił jej dłoń. Cofnęła ją szybko. – Zrobiłam wtedy parę głupich rzeczy. – Westchnęła ciężko. – Miałeś rację podczas tej rozmowy po promocji twojej książki. Nie chodzi mi tylko o Richarda, ale i o to, dlaczego za niego wyszłam. – Więc dlaczego za niego wyszłaś, Kate? – Bo go kochałam. – Pokręciła głową, widząc spojrzenie Luke’a. – Naprawdę. Chociaż nie wiedziałam, jaki rzeczywiście jest. Czułam się przy nim bezpiecznie. Richard bardzo o mnie dbał. – A ja? Nostalgicznie uśmiechnęła się na wspomnienie dawnych czasów. – Też, ale nie mogłeś mi zagwarantować pewnej przyszłości. Czułam także, że wciąż czegoś ode mnie chcesz. Ż e wymagasz, abym się rozwijała... – Zawsze w ciebie wierzyłem, Kate. Również teraz. W jej oczach pojawiły się łzy. Richard nigdy jej tego nie powiedział ani przed, ani w czasie długich lat małżeństwa. – Ja w ciebie też, Luke. W twoją siłę i talent. Ale... nie mogłam uwierzyć w siebie. Już zamierzał powiedzieć, co o tym myśli, ale Kate spojrzała na niego prosząco. – To prawda, że chciałam zostać artystką, ale jednocześnie bardzo się tego bałam. Choćby tego, że tak jak rodzice nie będę miała na czynsz. Ż e moje dzieci będą chodziły w podartych ubraniach. Wiesz, sama musiałam donaszać to, co dostaliśmy od rodziny i sąsiadów. Wkładałam tekturę do butów, żeby zakryć dziury. Czy tak w ogóle można żyć? – Och, Kate... – Pogładził ją po głowie. Złapała go za rękę i pocałowała lekko. – Bałam się – szepnęła. – Za bardzo, żeby choćby spróbować takiego życia. Dlatego wyszłam za Richarda. Bardzo żałuję, że cię przy tym skrzywdziłam. Luke uniósł się na łokciu i patrzył na nią przez parę sekund. Następnie pochylił się i pocałował ją raz i drugi.